Een emotioneel afscheid van Wouter Weylandt

Photo:
© Leopard - Trek

Photo:
© Leopard - Trek

In de Sint-Pieterskerk in Gent hebben familie, vrienden én de wielerwereld vanmiddag afscheid genomen van Wouter Weylandt. Heel veel mensen brachten de betreurde renner, die vorige week overleed in de Giro, een laatste groet. Na een emotionele dienst van bijna twee uur brak spontaan applaus los, toen Weylandts kist naar buiten werd gedragen.

De Sint-Pieterskerk zat afgeladen vol en op het Sint-Pietersplein volgde een duizendtal mensen de plechtigheid op een groot scherm. Al om 8 uur vanochtend  werd het grote publiek toegelaten om Weylandt een laatste groet te brengen.

Het werd een voortdurend aan- en aflopen. Naast de witte kist van Weylandt stonden zijn ploegmaats van Leopard Trek. Er stonden ook vier grote foto's van hem.

Bijna de hele wielerwereld was er om afscheid te nemen. Onder anderen Fabian Cancellara en Fränk Schleck, Weylandts goeie vrienden Iljo Keisse, Tyler Farrar en Kurt Hovelynck en ook Tom Boonen, Stijn Devolder, Jürgen Roelandts, bondscoach Carlo Bomans en Patrick Lefevere waren onder de aanwezigen. Om er maar enkelen te noemen.

Tijdens de plechtigheid hielden een vriendin, in naam van Weylandts vriendin, en de zus van Weylandt, een emotionele toespraak. Ook zijn vrienden Farrar en Keisse namen het woord, net als enkele ploegmaats. Eén slagzin kwam in elke toespraak telkens terug: Weylandts vreugde voor het leven en zijn warme vriendschap.

Na de plechtigheid, die bijna twee uur duurde, werd Weylandts kist op de tonen van "Il Silenzio" naar buiten gedragen. Een laatste, spontaan applaus, brak los op het Sint-Pietersplein.

Tyler Farrar, een van Weylandts beste vrienden in het peloton, nam het woord in de Sint-Pieterskerk. "Wouter was één van de meest charismatische figuren die ik in mijn leven heb gekend", zei de Amerikaan onder meer.

"Voor een trainingstocht zat zijn haar altijd goed en was zijn kledij netjes. Ik vond hem altijd cool. Maar Wouter was ook altijd vriendelijk. Onze band oversteeg het wielrennen na een tijd."

"Hij hielp me toen ik naar Gent verhuisde. Wouter nodigde mij uit bij zijn vrienden en wees mij de weg. Wouter heeft zijn leven geleefd. Ik ben dankbaar dat ik hem heb gekend."

Na Farrar sprak ook boezemvriend Iljo Keisse. "Lieve Wouter, ik zou je graag nog zo veel vertellen. Als de dag van gisteren herinner ik me nog onze ontmoeting. Je kwam naast me rijden langs de Schelde en zei: "Hey, ik ben Wouter en we zitten op dezelfde school.""

"Het typeert je helemaal: sociaal, vlot en altijd vriendelijk voor iedereen. Ik ken weinig mensen die zo veel vrienden hebben zoals jij. De leegte die je achterlaat, is ondraaglijk."

Keisse sloot af met verontschuldigen. "Wouter, ik wil me nog excuseren voor de talloze keren dat ik te laat kwam op een afspraak. Wat zou ik je graag nog beloven dat je nooit meer hoeft te wachten. Beste vriend, het ga je goed."


Misschien ook interessant: