Gilbert aan de UCI: 'Zijn al die extremen nodig?'

Philippe Gilbert blikt op zijn website terug op zijn seizoen, maar richt zich vooral ook tot de wedstrijdorganisatoren en de UCI. De wereldkampioen van vorig seizoen trekt aan de alarmbel, omdat hij vindt dat de wielerwedstrijden te zwaar en te extreem worden.

Ik hoop dat de nieuwe UCI-voorzitter rekening wil houden met wat er bij de renners leeft. Dat zou nieuw zijn en een grote stap voorwaarts voor ons renners. Zoals het nu verloopt, vind ik de seizoenen een tikkeltje geschift; zowel qua aantal koersen als qua moeilijkheidsgraad.

A

Alle organisatoren willen de koers met de meeste hoogtemeters, de langste beklimming, de steilste klim, de langste rit,... Kortom: het doel is om met een straf record uit te pakken om zo hun koers extra in de picture te zetten.

In deze tijden waarin we meer dan ooit korte metten willen maken met doping is er een tweespalt tussen wat de renners kunnen verdragen en wat ons voorgeschoteld wordt.

Dit jaar heb ik twee koersen gereden in twee uiterste klimaatomstandigheden. In Milaan-Sanremo sneeuwde het en in de Ronde van Californië moesten we door een bakoven van 50 graden.

Bij die twee wedstrijden werden de fans via tv opgeroepen om thuis te blijven en geen onnodige verplaatsingen te maken, maar ons werd opgedragen het spektakel te verzorgen ondanks de mogelijke gevaren voor onze gezondheid.

Dit is duidelijk te veel van het goede en het toont aan dat er vanuit de verschillende organen van het wielrennen onvoldoende daadkrachtig wordt ingegrepen.

En dan heb ik het nog niet gehad over de ellenlange verplaatsingen tijdens rittenkoersen, waardoor onze broodnodige rusttijd eraan moet geloven.

Mijn vraag is simpel: zijn al die extremen nodig? Volstaat het niet dat renners gewoon het beste van zichzelf geven en zo spektakel bieden voor alle wielerliefhebbers?

Misschien ook interessant: