Milano - San Remo

Wuyts: 'Zie ik nog een Belg Sanremo winnen'

Milaan-Sanremo staat voor de deur. De wielerkenners van Sporza blikken vooruit op de eerste klassieker van het seizoen die zondag (sinds 2013 is de koers niet meer op zaterdag) gereden wordt. Waarom zeggen ze "Hoera! Geen Pompeiana!"? En waarom winnen de Belgen er niet meer?

De organisatie van Milaan-Sanremo had het plan opgevat om de wedstrijd met de invoering van de Pompeiana wat pittiger te maken. Maar uiteindelijk ging dat plannetje niet door. Een goeie zaak, zo zeggen de wielerjournalisten in koor.

"Hoera! Geen Pompeiana!", juicht Michel Wuyts. "De sprinters moeten ook een kans krijgen om naast Gent-Wevelgem een topklassieker te winnen."

"De Primavera moet een sprintklassieker blijven", vindt ook Christophe Vandegoor. "Probeer toch je eigenheid te bewaren. Milaan-Sanremo is juist uniek omdat zowel de kasseirenners als de Ardennenrenners aan de start staan."

"De Pompeiana is Milaan-Sanremo niet", stelt Carl Berteele. "Milaan-Sanremo, dat is de Turchino, de drie Capi, de Cipressa, de Poggio en dan sprinten. Laat ons er maar weer een sprintersfestival van maken."

Karl Vannieuwkerke is niet zo zeker dat het een sprintersfestival wordt. "Ik reken daar niet op, tenzij van een groepje. Echte sprinters als Mark Cavendish zie ik niet meedoen. Mannen als Degenkolb dan weer wel. Hij krijgt hier de kans van zijn leven."

"Sprinters winnen niet altijd", weet ook Renaat Schotte. "De voorbije jaren was er zelfs zelden een massasprint. Milaan-Sanremo als sprinterskoers is een cliché, geen realiteit. De onvoorspelbaarheid van de wedstrijd is juist haar charme."

"Het is een misvatting dat aanvallers geen kans meer maken", zegt Wuyts. "Cancellara heeft de voorbije jaren, vaak onzinnig en met oogkleppen, de orde verstoord. Met een superdag kunnen de beste jumpers, zoals Sagan, toch nog weggeraken."

"De kansen van de aanvallers worden steeds kleiner, maar renners als Sagan en Cancellara kunnen het toch nog altijd", denkt Vandegoor. "Het wordt heel moeilijk voor hen, maar dat vind ik niet zo erg."

Vannieuwkerke kent het juiste recept voor de aanvaller. "Hij moet drie dingen kunnen. Hij moet een goeie jump in huis hebben, zodat hij weg kan op de Poggio. Hij moet ook goed kunnen dalen om voorop te blijven. En hij moet ook nog een beetje kunnen sprinten om het daarna af te maken met een groepje."

Voor de Belgen is al decennialang een bijrol weggelegd in Milaan-Sanremo. Fons De Wolf won er in 1981, "halve Belg" Andrei Tchmil deed het hem in 1999 na.

"Als Philippe Gilbert de benen van 2011 weer heeft, staat er geen maat op hem", weet Wuyts.

"Maar die benen heeft hij in Milaan-Sanremo nog nooit gehad. Jongere mannen als Sagan, Betancur en Kwiatkowski hebben bergop ook meer explosiviteit. Als hij wint, zal het eerder op zijn Tchmils zijn, op een sluwe manier."

Schotte is het daarmee eens. "Hij kan het enkel van een verrassingsaanval hebben. Op de Poggio gaan is bijna onmogelijk voor hem." "Hij kan winnen", zegt Vannieuwkerke, "maar dan moeten alle puzzelstukjes in elkaar vallen."

De conclusie van Michel Wuyts is dan ook een sombere. "Ik trek altijd met veel verwachtingen naar Milaan-Sanremo, ook omdat in mijn kindertijd de Belgen er altijd wonnen. Maar tegenwoordig keer ik altijd met een zak ijs op mijn hoofd terug. Ik heb me erbij neergelegd dat er wellicht nooit nog een Belg in Sanremo wint."


Misschien ook interessant: