Vandegoor: 'Eric De Vlaeminck had een vista in het veld als geen ande'
De dood van Eric De Vlaeminck gaat niet ongezien voorbij. Sporza-journalist én veldritkenner Christophe Vandegoor blikt terug op de carrière van de veldritlegende. "Eric De Vlaeminck lag aan de basis van het uitbouwen van de sport."
Is Eric De Vlaeminck de allergrootste ooit? Dat weet ik niet. Dat blijft een eeuwige discussie. Hij was een acrobaat op de fiets en sprong als één van de eersten over de balkjes. Later had je ook nog Liboton, Stamsnijder en Nys, maar die discussie doet nu niet meer ter zake.
PhotoNews
Dat De Vlaeminck zeven keer wereldkampioen werd in het veld, dat zegt al heel veel. Hij lag aan de basis van het uitbouwen van de veldritsport en was één van de eerste grote namen. Hij heeft absoluut naam gemaakt als crosser.
Toch kon hij ook op de weg meer dan zijn mannetje staan, denk maar aan zijn ritwinst in de Ronde van Frankrijk van 1968. Hij was niet zomaar een Jan met de pet, maar een heel goed renner.
Als mens was De Vlaeminck altijd een beetje afstandelijk, maar hij was heel joviaal als je hem echt leerde kennen. Eens je zijn vertrouwen had, gaf hij veel informatie prijs.
Vooral als bondscoach (foto) was zijn verdienste enorm. Hij is van onschatbare waarde geweest voor Sven Nys en Bart Wellens. Hij gaf zijn kennis door aan die jonge gasten en zij hebben heel veel te danken aan hem.
Toch was het niet allemaal even "koosjer" na zijn actieve carrière. Hij had veel persoonlijke problemen en kampte met verslavingen aan spullen die hij ook tijdens zijn carrière had genomen.
Ook met broer Roger verliep het niet altijd even gemakkelijk. Ze hadden jarenlang geen contact en pas de laatste tijd was hun relatie in ere hersteld. Het was ook Roger die te kennen gaf dat zijn broer aan de ziekte van Parkinson en de ziekte van Alzheimer leed.
Met tranen in de ogen zei hij, dat hij Eric amper herkende. Het waren twee ego's, twee heren die altijd te kennen wilden geven dat ze de besten waren. Ze konden maar moeilijk zeggen dat ze elkaar graag zagen. Het waren tenslotte broers.
Het was niet makkelijk voor ons journalisten om hem toen nog te pakken te krijgen. We probeerden nog wel om reacties te vragen, maar dat werd telkens afgeschermd door de familie.
De Vlaeminck was nochtans een graag geziene gast. Zijn mening deed ertoe. Hij zag kleine details die anderen niet zagen en daar kon je net van leren. Hij had een vista in het veld als geen ander en zo wil ik hem ook herdenken.
Christophe Vandegoor
"Eric De Vlaeminck was een technisch begaafd renner", zegt Sporza-wielercommentator Carl Berteele. "Legendarisch is de anekdote dat hij als enige van het hele veldritpeloton in staat was om met de fiets over een treinspoor te rijden."
Misschien ook interessant:
