Charles Pelissier gedroeg zich niet alleen als een filmvedette.In 1933 was hij de hoofdacteur in de speelfilm 'Record du Monde' die vooral in Frankrijk een echte kaskraker was.
René van Rompay

Bijgenaamd ‘Beau Brummel’. Jongste van de Pélissiers (Parijs 20-02-1903). Hij wordt prof in 1922 aan de zijde van Henri en Francis, zijn broers. Hij neemt aanvankelijk dezelfde rebelse houding aan. Hij verscheen in 1925 als toeschouwer op de Tourmalet om de renners toe te roepen dat ze gekken waren. Maar zijn successen waren maar magertjes. Dit doet hem besluiten om het toch maar eens in de Tour te gaan proberen: Hij wint een rit, na een lange solovlucht, terwijl hij eigenlijk een sprinter is. Hij wordt meteen uitgeroepen tot populairste renner in Frankrijk. Dit had te maken met zijn uiterlijk. Hij zag eruit als een filmster en gedroeg zich ook zo. Hij was ook de eerste renner die witte sokjes ging dragen.

In 1930 wordt de Tour voor het eerst met landenploegen verreden. Het was nu ook toegestaan om in ploegverband te rijden. Voor het eerst ook zorgt de Tourdirectie voor het mate-riaal, iedereen start op een geel geverfde fiets, zadel en stuur moeten de renners zelf meenemen. Ook de hotels worden voor het eerst door de Tourorganisatie betaald. Dit kon allemaal door de komst van Menier, een chocoladefabrikant, die het begin van de publiciteitska-ravaan inluidde.
De Italianen zijn ook van de partij met hun kampioenen Binda en Guerra. Charles Pélissier wint de eerste rit en pakt het geel. De volgende dag neemt Guerra de trui over. Pélissier
blijft tot aan de Pyreneeën op 12 seconden staan. Daar zakt hij door het ijs. Zijn landgenoot Leducq neemt de gele trui over. In de afdaling van de Galibier komt die ten val en wil opgeven. De hele Franse ploeg verzamelt zich om Leducq en beginnen aan een achtervolging van 75 kilometer om Guerra bij te benen, die een kwartier voor lag. Het lukt en Charles Pélissier laat Leducq zelfs nog de etappe winnen. De krantenoplages bereikten ongekende hoogten. Leducq wint de Tour en Pélissier wint maarliefst acht etappes, waarvan de laatste vier. Een absoluut record, dat nog groter had kunnen zijn, want Charles werd gedeclasseerd in Bordeaux, omdat hij aan de trui van Binda had gehangen. Hij was ongekend populair en kreeg dagelijks tientallen huwelijksaanzoeken die hij door zijn vrouw liet beantwoorden. Zijn startgeld in de criteriums is hoger dan dat van Tourwinnaar Leducq.

In 1931 is het Antonin Magne die in het geel een inzinking krijgt. Pélissier levert dan een perfect meesterwerk op. Hij zet zich op kop voor Magne en maakt in zestig kilometer vier minuten goed. Magne mocht niet eens overnemen. Hij rijdt zich volkomen leeg en zakt na de finish in elkaar. De pers was lyrisch over zoveel vaderlandse teamspirit, en niet alleen de sportpers, maar ook de boulevardbladen en zelfs de politieke dagbladen. Magne wint de Tour. Maar er is ook individueel succes voor Pélissier: In de vele massasprints duelleert hij met de exentrieke Raffaele Di Paco. Ze winnen er allebei vijf. In Charleville wordt Pélissier gedeclasseerd, na heftige protesten van Di Paco.

Henri Desgrange wil dat de razend populaire Pélissier de Tour wint en voert bonificaties in voor de eerste drie in de etappe: vier, drie en één minuut. Helaas: Charles breekt een paar weken voor de start zijn sleutelbeen en kan niet deelnemen.

In 1933 en 1934 moet hij in de eerste Tourweek vroegtijdig opgeven. Wel is er een mooie zege voor hem in het Criterium der Azen in Brussel 1933. Hij verslaat daar in een rechtstreeks duel Raffaele Di Paco.

In 1935 gaat hij van start als individueel. En hij krijgt gelijk. Het Franse team hangt als los zand aan elkaar. Iedereen rijdt voor zijn eigen belangen en ze bakken er niets van. Charles Pélissier daarentegen wint twee ritten die hij na de Tour verzilvert in criteriums en baanwedstrijden. Hij komt daarna niet meer terug in de Tour. Hij verlegt zijn werkzaamheden naar de baan, waar hij vaak een koppel vormt met André Leducq. Ze leken twee vrienden, maar Leducq kon het maar slecht verkroppen dat ‘Charlot’ het meeste startgeld kreeg.

Pélissier is in het begin van zijn carrière ook drie keer nationaal kampioen veldrijden geweest. Hij overlijdt op 28 mei 1959 in Parijs.
Hans Goossens