Peter Faraijn, ook wel Fausto genoemd omwille van de gelijkenis
met Coppi, was 15 jaar profrenner. Een veelwinner was hij zeker niet, want
hij won amper een tweetal keer. Maar wel was hij zeen zeer gewaardeerde
meesterknecht en had, zij het beperkte, klimmerscapaciteiten en was één van
de echte Flandriens die kon overleven na een zware koers. Hieronder een
overzichtje.



Peter Farazijn wordt geboren op 27 januari 1969 in Diksmuide.



In de jeugdcategorieën passeert hij eerder onopvallend. Wel krijgt hij een
plaatsje in 1991 bij de Weinmannploeg van sportbestuurder Walter Godefroot.
In dat jaar wordt hij 22ste in de Ronde van Lombardije, niet slecht voor een
debutant. Aan het einde van dat seizoen kan Fausto terecht bij Telekom, want
Weinmann, de Zwitserse verzekeringsmaatschappij trekt zich uit de
wielersport terug. Walter Godefroodt en zijn adjunct Frans Van Looy gaan in
zee met de Duitse telecommunicatiereus Telekom. En alzo rijdt Farazijn in
1992 in Duitse loondienst. Hij rijdt dat jaar zijn eerste grote ronde. Hij
wordt 74ste in de Giro.


In 1993 keert hij weer terug in Belgische loondienst. Hij rijdt dat seizoen
voor Lotto en hij zal er tot in 1998 blijven. Hij begint goed aan het
seizoen 1993. Hij rijdt het Belgisch kampioenschap veldrijden in
Houthalen-Helchteren op een 20ste plaats. Op de weg start hij met een 10de
plaats in de Ronde van de Haut-Var, in Milaan-San Remo eindigt hij 79ste.
Fausto is een vrij goede kasseirijder en hij eindigt 41ste in zijn eerste
Parijs-Roubaix. In Luik-Bastenaken-Luik probeert hij zijn kopan Jan Nevens
zolang mogelijk bij te staan. Nevens valt nog aan in de slotfase in Luik
maar wordt weer bijgehaald door Rolf Sörensen en co. Farazijn eindgt
verderop als 43ste in de uitslag.

In de conditieopbouw naar de Tour toe,
wordt Farazijn 17de in de eindstand van de Ronde van Luxemburg. In zijn
eerste Tour eindigt hij als 135ste. Hij komt met een behoorlijke conditie
uit de Tour want in de Classica San Sebastian raakt hij nog behoorlijk mee
op de Jaïzkibel, de gevreesde klim in de finale, en hij eindigt op de 23ste
plaats. Hij wordt ook nog 57ste in het Kampioenschap van Zürich en 57ste in
Parijs-Tours.


In 1994 behaalt hij één profzege en niet van de minste. Op helemvaartsdag
wint hij de GP van Wallonië op en rond de citadel van Namen. In dat jaar
wordt hij ook 51ste in Milaan-San Remo en 40ste in de Ronde van Vlaanderen.
Parijs-Roubaix van dat jaar is een loodzware dobber want slechte weer van
het voorjaar herschept de kasseistroken in ware modderpoelen. Toch behaalt
Peter Farazijn er een 19de plaats. Maar hij mag wel 's avonds meevieren want
kopman Andrei Tchmil wint de helleklassieker na een solotocht van een 25-tal
kilometer. In Cysoing, vlak voor het Carrefout de l'Arbre laat hij zijn
medevluchters allleen achter. Farazijn wordt ook nog 55ste in
Luik-Bastenaken-Luik en 54ste in het Belgisch kampioenschap in Liedekerke,
waar zijn kopman Wilfried Nelissen met de tricolore gaat lopen. In het
najaar wordt hij nog 136ste in Parijs-Tours en 80ste in de Ronde van
Lombardije.


Fausto begint eerder onopvallend aan het seizoen 1995. In het voorjaar wordt
hij 135ste in Milaan-San Remo en op het Belgisch kampioenschap in Geel wordt
hij 74ste in de massaspurt, die gewonnen wordt door Wilfried Nelissen die
meteen zichzelf opvolgt als kampioen. De toon bij de Lottoploeg voor de Tour
1995 is meteen gezet. Het team gaat voor een goed klassement en voor
ritzeges met Nelissen, met mogelijk uitzicht op de groene trui. Maar het
draait anders uit.

Na twee dagen Tour moet Merc Sergeant de strijd ziek
staken en aan het eind van een vlakke etappe schat gangmaker Sammie Moreels,
die de massaspurt voor Nelissen moet voorbereiden, een bocht verkeerd in en
belandt in het decor. Nelissen, die in Moreels wiel rijdt, raakt mee in die
val betrokken, blesseert zich en moet enkele dagen later opgeven. En zo zijn
ze nog met zeven op de Tour 1995 uit te rijden. Maar nog is de miserie niet
voorbij. In de Alpen zitten de Lotto-renners op hun tandvlees. En tot
overmaat van ramp breekt op de slotklim een hels onweer los, waarin heel wat
achterblijvers moeten vechten tegen deze helse weerelementen. Vijf van de
zeven Lotto-renners geven op of komen na het sluiten van de tijdsgens aan,
enkel Tchmil en Fausto rijden de Tour uit. Hij eindigt 105de in Parijs.
Maar wel komt hij met een goede conditie uit de Tour, want hij rijdt zich
verdienstelijk in de kijker in de Leeds Classic waar hij 26ste eindigt. Hij
eindigt 49ste in het Kampioenschap van Zürich en 94ste in Parijs-Tours.

In
het tussenseizoen naar 1996 toe vindt er een kleine paleisrevolutie
plaats bij Lotto. Een aantal renners wordt er bedankt voor bewezen
diensten; Farazijn mag wel blijven. Hij begint goed aan het seizoen 1996 met
een 3de plaats in de Ruta Del Sol. Hij wordt 95ste in Milaan-San Remo en
71ste in de Ronde van Vlaanderen. In de Tour van dat jaar eindigt hij
127ste. In de Classica San Sebastian wordt hij nog 75ste.


Het seizoen 1997 begint goed voor Fausto. Hij wordt 32ste in Milaan-San Remo
die gewonnen wordt door Erik Zabel en vooral ontsierd wordt door de val van
Max Sciandri, Laurent Jalabert en Johan Museeuw in volle massaspurt, maar
Farazijn blijft recht. Ook in de Brabantse Pijl komt hij goed voor de dag en
het is Mapei tegen Lotto in de heuvelachtige finale op en rond de Alsemberg.
Maar uiteindelijk moet Lotto het loodje leggen. Mapei wint met Gianluca
Pianegonde de wedstrijd en Museeuw en Bomans rijden toptien. Toch kan
Farazijn nog een zevende plaats voor Lotto uit de brand slepen.

In april
wordt hij 43ste in de Ronde van Vlaanderen, 25ste in Parijs-Roubaix en 75ste
in Luik-Bastenaken-Luik. Hij rijdt een puike Tour en eindigt er 39ste
desondanks een dopingschandaal die het team teistert en waarbij spurter
Djamolidine Abdoezjaparov betrokken bij is, want hem meteen uitsluiting uit
de Tour en zijn ontslag bij Lotto kost. Hij komt goed uit de Tour met een
24ste plaats in de Classica San Sebastian en een 73ste plaats in de
Rochester Classic. Hij eindigt zijn seizoen in Parijs-Tours met een 39ste
plaats en mag nog na afloop van deze spurtklassieker meevieren want kopman
Tchmil wint deze wedstrijd, niet in een spurt maar wel na een lange solo.


Maar in het najaar krijgt Fausto bezoek van de
gerechtelijke diensten. Bij de huiszoeking vinden de speurders enkele
flacons epo in het tuinhuisje. Farazijn wordt door het gerecht ondervraagd
over de flacons en over de zaak Abdoe, die na dopinggebruik en -smokkel uit
de Tour werd gezet. Voor de epo geeft Fausto de speurders als uitleg dat die
niet voor hem maar voor zijn bejaarde en zieke moeder bedoeld zijn. Achteraf
werd van deze zaak niets meer gehoord.


Fausto weet nog wat winnen is. Hij mag na enkele jaren nog eens het
zegegebaar maken. In de zomer van 1998 wint hij het stadscriterium in
Kortrijk. Maar hij begint weer vroeg aan het seizoen. In de GP de la
Marseillaise, de openingswedstijd van het Franse en het Europese
wielerseizoen wordt hij 4de en in de Ruta Del Sol eindigt hij 14de. Met een
60ste plaats in Milaan-San Remo begint hij aan het voorjaar. Hij wrodt 61ste
in de Ronde van Vlaanderen, 44ste in Parijs-Tours, 8ste in Parijs-Camenbert
en 61ste in de Amstel Gold Race. In 1998 rijdt hij geen Tour maar wel wordt
hij 61ste in de Classica San Sebastian en de HEW Classic. In de Ronde van
Galicië eindigt hij 7de. Intussen kijkt Fausto uit naar een ander team. Hij
is er niet over te spreken dat hij samen met Peers en Jo Planckaert
thuisgelaten worden voor de Tour. In het najaar stappen deze drie renners,
samen met Nico Mattan over naar Cofidis waar ze hun boezemvriend Frank
Vandenbroucke treffen en waarvoor ze veel hand- en spandiensten zullen
verrichten.


En 1999 begint goed voor Fausto. In de Omloop Het Volk valt hij net buiten
de toptien, maar mag wel meedelen in de feestvreugde want Vandenbroucke wint
in een spurt tegen Wilfried Peeters deze openingsklassieker. In Parijs-Nice
wordt Farazijn 21ste, zijn kopman VDB wint er een etappe. In Milaan-San Remo
wordt Fausto 78ste. Maar in de Ronde van Vlaanderen is hij mee met de
uitgebreide groep als bij het opdraaien van de Muur van Geraardsbergen, VDB
ten val komt. Van dat geharrewar profiteren Museeuw en Van Petegem om er
vanonder te muizen, maar na een ontzettende remonte haalt enkel VDB hen nog
bij. In de spurt moet hij wel samen met Museeuw het loodje leggen tegen de
Peet. Farazijn eindigt er twaalfde. >In Parijs-Roubaix wordt hij 23ste en in
Luik-Bastenaken-Luik wordt hij 16de. Hij werkt zich voor zijn kopman VDB uit
de naad tot de Cote de la Redoute. Daar deelt VDB enkele speldeprikken uit
richting Bartoli maar op de Cote de Saint-JNicolas neemt Franky Boy
definitief de maat van iedereen en wint. Maar terug naar het
Farazijnvoorjaar. In de Amstel Gold Race wordt hij nog 23ste, evenals in de
Vierdaagse van Duinkerke.

In 1999 mag Fausto wel mee naar de Tour en wordt
er 63ste. In augustus wordt hij nog 67ste in de Classica San Sebastian en
21ste in de HEW Classic in Hamburg en het Kampioenschap van Zürich waar hij
weer mag feesten want ploegmaat Gregorz Gwiazdowski wint na een zeer lange
solo. Aan de aankomst valt de Pool haast letterlijk van zijn fiets. Het zal
dan ook de enige zege zijn, die deze Pool in zijn wielercarriëre zal
behalen. Peter wordt nog 88ste in de Amstel Gold Race en sluit zijn jaar af
met een 40ste plaats op het WK, waar zijn kopman VDB ten val komt, zijn
handwortelbeentje breekt maar toch nog zevende eindigt.


Het seizoen 2000 begint minder spectaculair. Hij wordt 22ste in Parijs-Nice,
35ste in Milaan-San Remo en 84ste in de Ronde van Vlaanderen. In de finale
van Gent-Wevelgem is Fausto mee met de kopgroep waar alle ogen gericht zijn
op Peter van Petegem. Maar het is zijn luitenant Geert Van Bondt die aanvalt
in de slotfase en die een vrijgeleide krijgt naar de zege in Wevelgem.
Fausto zelf wordt achtste. In de Waalse Pijl is Fausto eveneens mee maer het
tempo op de slotklim van de Muur van Hoei gaat het voor hem te snel.
Francesco Casagrande wint er voor Axel Merckx maar Fausto wordt zesde. In
Luik-Bastenaken-Luik wordt hij twaalfde en in de Amstel Gold Race 25ste. Ook
zijn naseizoen is goed met een 26ste plaats in de HEW Cyclassics, een 10de
plaats in de Classica San Sebastian en een 31ste plaats in Parijs-Tours. Aan
het eind van dat seizoen scheiden de wegen van Fausto en VDB want die kiest
voor Lampre-Daikin.


Het jaar 2001 begint veelbelovend voor Fausto. Hij wordt 7de in de GP
Marseillaise, 17de in Tirreno-Adriatico, 93ste in Milaan-San Remo en 47ste
in de Ronde van Vlaanderen. Op het Belgisch kampioenschap in Halle eindigt
Fausto als 56ste. Het naseizoen is iets minder opvallend met een 93ste
plaats in de HEW Cyclassics, een 31ste plaats in de Classica San Sebastian
en een 14de plaats in de Ronde van de Limousin. In de Vuelta wordt hij
58ste.


Het seizoen 2002 begint voor Fausto met een 103de plaats in Milaan-San Remo
maar in de E3-Prijs in Harelbeke komt Fausto met een zesde plaats heel goed
voor de dag. Een weekje later wordt hij 40ste in de Ronde van Vlaanderen en
verder 27ste in Luik-Bastenaken-Luik en 28ste in de Amstel Gold Race. In de
HEW Cyclassics in Hamburg, rijdt hij als 40ste.


Het seizoen 2003 wordt een eerder mager beestje voor Farazijn. Hij wordt
nochtans 7de in de Ster van Bessèges en 7de in de Omloop Het Volk, maar zakt
daarna terug. Toch wordt hij nog 44ste in de HEW Cyclassics;
Het minste wat van 2004 kan worden gezegd, is dat het voor Cofidis een
bewogen jaar is geworden. In het februari breekt er een dopingschandaal uit
nadat blijkt dat de Pool Rutkiewicz betrapt wordt met verboden spul. Meteen
komen andere renners zoals onder maar Gaumont, Vasseur, Planckaert en Peers
in opspraak, en dat voor de twee laatstgenoemden bovenop de zaak Landuyt die
al in september 2003 is uitgebroken en waar ook zij betrokken in raken. Maar
Fausto laat zich niet van de wijs brengen en wordt nog 19de in
Tirreno-Adriatico en eindigt op de 87ste plaats in Milaan-San Remo. Maar
vlak voor Parijs-Roubaix besluit Cofidis schoon schip te maken na alle
dopingschandalen die het team al maandenlang teistert en besluit het team om
voor een tijdje uit de competitie te starten. En het ziet ernaar uit dat
Fausto een rustig seizoen tegemoet gaat.

In juni komt Cofidis in gezuiverde
vorm terug in de wielercompetitie maar voor Fausto verandert er weinig, maar
nog: hij doet niet mee aan de Tour. Tot in de voormiddag van zaterdag 3
juli Matthew White tijdens de training op het proloogparcours in Luik ten val
komt en zijn bekken breekt. Cofidis zit met een probleem voor de Tour en
moet zeer snel handelen. De eerste Tourrenner gaat enkele uren later van
start en Cofidis ziet maar één oplossing: Fausto meteen optrommelen. Op dat
moment ligt hij met vrouwlief te genieten in een of andere grasberm rond
Ieper terwijl de racewagens voorbij razen voor hun 24 uren van Ieper. Plots
gaat bij Fausto de GSM over. Of hij zo snel mogelijk naar Luik komt voor de
Tour? In een razend tempo spoedt hij zich Boezingewaarts om in 1-2-3 zijn
valies voor drie weken te maken en zijn vrouw rijdt hem tegen 170 per uur
van Ieper naar Luik, waar de wegen bij het binnenrijden van de Vurige Stede
zelfs opgewacht wordt door de motorbrigade van de federale politie om zich
zo naar het Tourstartpodium op de Boulevard d''Avroy in hartje Luik te
begeven. En hij komt net op tijd om te starten voor zijn proloog. Meer nog:
zonder enige voorbereiding rijdt Fausto de Tour 2004 uit op een 107de
plaats.

Een toonbeeld van professionaliteit en doorzettingsvermogen voor
vele jonge renners! Deze prestatie maakt hem bijzonder populair bij het
publiek en voor en na de na-Tourcriteriums heeft hij de handen vol met het
uitdelen van handtekeningen. Fausto wordt nog 9de in het Kampioenschap van
Vlaanderen in Koolskamp en eindigt zijn seizoen met een 126ste plaats in
Parijs-Tours.


In 2005 besluit men bij Cofidis niet langer meer het contract van Farazijn
te verlengen en hij moet om zoek naar een nieuwe werkgever. Niemand staat
voor hem te springen en de Boezingenaar beseft in november dat zijn loopbaan
zo goed als gepasseerd is en besluit om zijn fiets aan de haak te hangen.


Lieven Vanpoucke