Op 16 oktober 2005 nam Ludo Dierckxsens afscheid van het actieve wielrennen in
Tessenderlo. Hij werd in de voormiddag gehuldigd door het plaatselijk
gemeentebestuur en in de namiddag was er de afscheidskoers die hij ook won.
Ludo Dierckxsens mag één van de meest markante figuren van de Belgische
wielersport genoenmd worden. Hij werd maar pas laat prof, rond zijn 30ste,
want daarvoor werkte hij jarenlang in de Daf-trudksfabriek in Westerlo. Het
hoogtepunt in zijn loopbaan is ongegwijfeld 1999 want in dat jaar werd hij
Belgisch kampioen en won een Touretappe in Saint-Etienne. Daarna volgde een
dieptepunt met zijn schorsing wegens het gebruik van een "verboden"
poepzalfje.

Twee dingen zullen Ludo blijven typeren: zijn onverdroten aanvalslust en
zijn enorme symphatie bij wlelerliefhebbers. Hieronder volgt het
overzicht van zijn loopbaan.



Ludo Dierckxsens wordt geboren op 14 oktober 1964 in Geel.


In de amateurrangen is Ludo eerder een weing opvallende figuur. In 1989
wordt hij wel Belgisch clubkampioen en hij wint regelmaig zijn wedstrijden.
Maar hij comineert dat met zijn werk in de Daf-trucksfabriek in Westerlo
waar hij als spuitgast tewerkgesteld is. Het is een vaste job die hij niet
zomaar wil opgeven en ook zijn toenmalige echtgenote ziet een eventuele
profcarriëre niet zo zitten. Maar in 1994 waagt hij het toch en tekent een
profdcontract bij Saxon-Selle Italia.


In dat debuutjaar wint hij twee wedstrijden: de GP stad Izegem en een
wedstrijd in het Franse Danges. In dat jaar wordt hij 43ste in het Belgisch
kampioenschap in Liedekerke.


In 1995 stapt hij over naar Collstrop. Hij wint dat seizoen drie keer. In
maart wint hij een regionale wedstrijd in Wanzele en in de zomermaanden is
hij zowel primus in de GP stad Mechelen en in het Vlaams-Brabantse Geetbets.
In zijn eerste Parijs-Roubaix wordt hij 59ste. Hij wordt 14de in de
Scheldeprijs in Schoten en eindigt op het Belgisch kampioenschap in zijn
geboortestad Geel als 13de.


Na zijn jaartje Collstrop keert hij terug naar de ploeg van Gérard Buelens,
bij Tönissteiner-Saxon. Hij behaalt voor dat team in 1996 twee zeges. Hij
wint de GP Stad Vilvoorde en de regionale wedstrijd in Ruddervoorde. Voor
het eerst verschijnt hij op het voorplan in een voorjaarsklassieker. In de
Omloop Het Volk, die dat jaar over een vernieuwd parcours rijdt en voor de
eerste keer aankomt in Lokeren, is hij mee met de beslissende kopgroep met
daarin onder meer Tom Steels en Hendrik Redant. Aan de aankomst is Steels de
snelste en Ludo wordt toch nog zevende. Later op het seizoen wordt Ludo nog
18de in de Ronde van Luxemburg en behaalt hij een fraaie 12de plaats in het
Belgisch kampioenschap in het Henegouwse Chapelle-Lez-Herlaimont.


In 1997 behaalt Ludo vijf overwinningen. Hij wint Zellik-Galmaarden die dat
jaar opgengeseld is voor elite met en zonder contract, hetzelfde geldt voor
Hasselt-Spa-Hasselt die hij ook wint. Daarnaast wint hij nog in het
Noord-Franse Denain en in eigen land doet hij er de regionale wedstrijden
van Belsele-Puivelde en Izegem bovenop. Hij wordt ook nog 28ste in
Gent-Wevelgem, 10de in de GP Isbergues en 3de in Parijs-Bourges. Maar de
mooiste ereplaats haalt hij in het Belgisch kampioenschap.
br>Die laatste
zondag is het weer boven Alsemberg-Beersel zeer slecht en het zal er op een
aantal momenten na de ganse dag door (mot)regenen. 95 renners komen aan de
start voor wat een loodzwaar kamoioenschap gaat worden, want zowat 17 keer
moeten de renners over de Alsemberg, de Brunieput in Dworp en een
stevige helling beklimmen op de Alsembergsesteenweg, bij het buitenrijden
van Dworp. Rond halfelf vertrekken de renners voor hun 272 km en na welgeteld
300 meter rijden twintig renners weg en dat is meteen de beslissende vlucht.
Omdat zowat alle ploegen vertegenwoordigd zijn, wordt er vanuit het peloton
geen achtervolging meer georganiseerd. Ronde per ronde dunt het peloton uit
de twintig koplopers blijven mooi bijeen. Tot op zozowat drie ronden van het
einde een viertal ontsnapt op de Alsembergsesteenweg in Dworp. Het zijn Kurt
Van De Wouwer, Tom Steels, Wilfried Peeters en Ludo Dierckxsens. Maar voor
Tom gaat het niet snel genoeg en aan de voet van de Bruineput gaat hij fors
door. Ploegmaat Wilfried Peeters legt alle achtervolgingswerk stil en zo kan
Tom Steels ongehinderd zijn eerste Blgische titel pakken. Resten nog de
ereplaatsen. Daar moet nog met drie voor worden gespurt. Maar vlakbij de
voet van de Alsemberg, die de laatste keer moet worden beklommen, springt bij
Fiete Peeters de ketting eraf en meteen mag hij een ereplaats vergeten.
Dierckxsens en Van JDe Wouwer mogen het onder mekaar uitmaken voor de
ereplaatsen en het is Ludo die het vlotst over de Alsemberg raakt en ook de
tweede plaats en het daaraan verbonden zilver mee naar huis mag nemen.
Een en ander is in het wielrennen niet onopgemerkt voorbij gegaan en aan de
hand van die goede prestaties krijgt Ludo een aandieding van Lotto-Mobistar.
Hij gaat erop in en rijdt het seizoen 1998 voor het team. Hij wint twee keer
voor Lotto-Mobistar, in Deinze en de semiklassieker Parijs-Bourges. Voor het
eerst rijdt hij ook een internationaal programma. Hij wordt 10de in de
Trofeo Luis Puig, 121ste in Milaan-San Remo, 11de in Dwars door België, 4de
in de E3-Prijs Harelbeke, 45ste in de Ronde van Vlaanderen, 12de in
Parijs-Roubaix, 28ste in het Belgisch kampioenschap in Knokke, 3de in de
Ronde van het Waals Gewest, 13de in de ronde van Galicië, 3de in de HEW
Classic in Hamburg, waar hij het moest afleggen tegen Leon Van Bon, 86ste in
het Kampioenschap van Zürich, 2de in de GP Quiest France in Plouay, 28ste in
Parijs-Tours en 39ste op het WK in Valkenbrug.

Hij debuteert ook in een
grote ronde. Hij rijdt de Ronde van Spanje en gaat vooral in de eerste week
in de vlakke ritten niet onopgemerkt voorbij. Hij valt zowat in elke rit aan
en zijn aanvalspogingen zijn grenzeloos. Helaas wint hij geen rit maar hij
wordt wel 34ste in de rituitslag.
Intussen kondigt het Italiaanse keramiekbedrijf Lampre aan dat het terug in
de wielersport wil. De firma was al in 1993 actief als sponsor. Met de
bemiddeling van Jean-Marie Dedekcer stapt ook het Oostendse
airconditionlingbedrijf Daikin mee in zee met Lampre. En een paar Belgen in
het team het zou leuk zijn. En die komen er. Ludo Dierckxsens stapt over van
Lotto en van Vlaanderen 2002 komt Johan Verstrepen over.

En het jaar 1999
zal voor Ludo een onwaarschijnlijk jaar worden in alle opzichten. Hij begint
het seizoen met een 31ste plaats in Milaan-San Remo, in de
Ronde van Vlaanderen wordt hij 24ste. In Gent-Wevelgem is hij in de finale
mee met een omvangrijke kopgroep en hij kan het niet laten om aan te vallen.
In de finale; op de gewestweg tussen Ieper en Menen rijdt hij kilometers
voorop. En hij laat zcih niet van zijn stuk brengen, zeker niet door een
konijn die net op dat ogenblik de rijbaan dwars en waar Ludo letterlijk
overheen rijdt. Maar nog voor het binnenrijden van Menen wordt hij ingelopen
en aan de streek in de Vanackerestraat in Wevelgem is Belgisch kampioen Tom
Steels de snelste. Ludo wordt 8ste. In Parijs-Roubaix wordt hij 36ste en in
de Amstel Gold Race eindigt hij als 35ste.


En dan is er het Belgisch kampioenschap. In 1999 gaat de titelrace door in
Geraardsbergen en het belooft weer een zwaar parcours te worden. Van de 91
gestarte renners zullen er dan ook maar 12 de koers beëindigen. Ludo maakt
er een ware wielerdemonstratie van en mag aan het eind de tricolore trui
aantrekken. Meteen is de 'moral' voor de Tour gezet. En het is zijn eerste
Ronde van Franrijk, waar hij zoals in de Vuelta van 1998 regelmatig aanvalt.
Zo ook in de etappe naar Saint-Etienne. Met een kleine kopgroep trekt hij
ten aanval en tijdens de beklimming van een zware helling laat hij zijn
medevluchters dan ook in de steek. En het onwaarschijnlijke gebeurt. Hij
blijft voorop en wint in de Belgische driekleur de Touretappe. Hij is zowat
de gelukkige mens ter wereld. Na afloop van de ceremonie protocolarie en
interviews met de pers, gaat hij naar de dopingcontrole en daar is op het
eerste zicht geen probleem. Hij vertelt wel aan de controlearts dat hij in
juni in de Ronde van Luxemburg een zalfje gebruikte om een ontsteking aan
het zitvlak te genezen. Maar enkele dagen later ontstaat commotie als blijkt
dat het zalfje op de lijst van de verboden producten blijkt te staan. Ludo
krijgt verbod om de Tour nog verder uit te rijden en meteen begint een hele
proecedure te lopen. Intussen wint hij nog het Na-Tourcriterium van Aalst en
doet hij dat nog eens in Maastricht over. Hij wordt nog 83ste in de HEW
Classic en 105de in de Classica San Sebastian. Maar hij krijgt zijn straf te
horen van de UCI; Hij wordt voor zes maanden geschorst en het 'dode" seizoen
telt niet mee. Dat betekent dat hij in de praktijk tot begin mei 2000
geschorst zal blijven, beroep tegen zijn straf ten spijt. Desondanks alles
blijft Lampre-Daikin zijn renner steunen en kan hij na zijn schorsing gewoon
bij het team terecht. Ploegleider Algeri dient zelfs een dosser in voor
strafvermindering en dat haalt wel iets uit. Hij mag enkele dagen eerder
koersen en kan zo deelnemen aan de Ronde van Italië van 2000. Maar door de
lange schorsing heeft hij nauwelijks competitieritme en moet opgeven in de
Giro. Toch wint hij in 2000 een criterium in Deurne en wordt hij 98ste in de
HEW Classic.
2001 is dan, gelukkig maar, weer een beter seizoen. Hij wint drie keer, zij
het drie criteriums : Peer, Deurne en Hengelo. Maar ook qua ereplaatsen mag
een en ander gezien worden en hij is weer veel ten aanval getrokken. Zijn
voorjaar begint hij met een 168ste plaats in Milaan-San Remo;
In de Brabantse Pijl laat Ludo zich van zijn beste kant ziein en is mee in
de finale met een selecte kopgroep met ondermeer de Nederlanders Boogerd en
Lotz. Maar de spurt van de slotklim begint hij wel in voorlaatste positie en
komt dan ook meters te kort om Boogerd van de zege af te houden. Ludo wordt
vijfde maar daarmee is zijn conditie voor de Ronde van Vlaanderen
aangescherpt. En via een 22ste plaats in de KBC-Driedaagse van De Panne,
gaat het richting Ronde en startplaats Brugge waar hij enomr veel fans vindt
op de Grote Markt en veel handtekeningen mag zetten. En hij ontgoochelt zijn
fans niet want in het stuk tussen de twee heuvelzones, tussen Zottegem en
Oudenaarde vindt Ludo zijn moment gekomen en gaat kilometers op kop rijden,
luidt aangemoedigd door vele duizenden supporters die 'Ludo, Ludo' scanderen
als ze hem zien voorbij komen. Maar nog voor de tweede heuvelzone, iets
voorbij Oudenaarde, wordt hij weer gegrepen door een omvangrijke kopgroep.
Ludo weet de hellingen te overleven en is er nog bij in de groep als die
zich aandient voor de eindspurt in Meerbeke. Daarin is Gianluca Bortolami de
snelste voor Erik Dekker en de betreurde Denis Zanette. Ludo zelf wordt nog
mooi achtste. Een week later is hij weer present in Parijs-Roubaix en is hij
mee met een lange ontsnapping. Hij overleeft de moddiger en natte
hellestenen maar tegen het Domo-Farmfritesblok van Knaven, Museeuw en co
komt hij te kort. Toch zal Ludo als zesde de velodroom van Roubiax
opdraaien. In de Scheldeprijs in Schoten valt hij net buiten de toptien. In
het Belgisch kampioenschap in Halle wordt hij 56ste. In het BK Tijdrijden
doet hij het gelukkig veel beter met een vijfde plaats. Hij staat ook aan de
start van de Tour en in de rit naar Verdun is hij kort bij de ritzege, maar
in de finale komt ij te kort tegen Laurent Jalabert. Later moet Ludo wel
opgeven. In de HEW Cyclassics wordt hij 72ste en in de Ronde van Nederland
wordt hij 13de in de eindstand. Met ploegmaat Marco Serpelini wordt hij nog
12de in de GP Eddy Merckx. Ook op extrasportief gebied gebeurt wer wat met
Ludo. Hij moet eerst een echtscheiding verwerken en dat komt in het lang en
het breed in "de boekskes" en tijdens de Tourperoide laat Humo zijn ex-vrouw
aan het woord. Maar gelukkig is Cupido met hem en leert hij een nieuwe vrouw
kennen, waarmee hij trouwt.


Hij zal welgeteld één keer winnen in 2002, waar hij in Peer het criterium op
zijn palmares zet. Zijn voorjaar zet hij in met een 83ste plaats in
Milaan-San Remo. In de Ronde van Vlaanderen wordt hij 18de, in de Amstel
Gold Race wordt hij 61ste. In de Ronde van Frankrijk is hij verwoed op zoek
naar ritwinst en bijna lukt het hem nog, maar in de spurt kan hij het niet
afmaken en is het de Deen Jacob Pill die met de ritzge gaat lopen. Hij
rijdt die Tour uit en wordt daarin 108ste. Maar hj is ook elke dag van de
Tour op het scherm te zien, want in het VRT-programma Tourjournaal mag hij
elke dag zijn relaas vertellen in 'het Tourdagboek van Ludo'. Na de Tour
rijdt hij nog een 66ste plaats in de HEW Cyclassic in Hamburg, wordt hij
4de in de GP Van Steenbergen waar ene Stefan Radochla met de zege gaat
lopen. In Parijs-Tours wordt hij 69ste in op het WK in Zolder rijdt hij met
de grote groep binnen op een 51ste plaats.

In het najaar van 2002 speelt de
Belgische bank Landbouwkrediet met het idee om met een professionele ploeg
te beginnen. Het moet een team worden met jonge, beloftevolle buitenlandse
renners, aangevuld met wat klasserenners van Belgische bodem. Met het oog op
2003 worden onder meer de neoprofs Pôpovich en Bernucci aangetrokken en van
Belgische zijde komen onder meer Tony Bracke, Erik Lievens, Bert De Waele,
Marc Streel, Johan Verstrepen, Tom Steels en Ludo Dierckxsens het team
versterken. Het team mist in 2003 zijn rentree niet want Ludo zorgt meteen
met vroege winst in de GP de la Marseillaise. Hij wordt nog 15de in de
KBD-Driedaagse van De Panne en wint in Boom.

In 2004 wint Ludo een etappe in
de Ronde van Oostenrijk en laat hij een 164ste plaats in Milaan-San Remo
optekenen. Daarnaast wordt hij 27ste in de Ronde van Vlaanderen en 14de in
Parijs-Roubaix en in de GP van Fourmies wordt hij nog 10de. In de zomer van
2004 is hij ook regelmatig te zien op Sporza waar hij voor het Tourprogramma
les geeft in alle facetten van het wielrennen. Maar aan het eind van het
seizoen 2004 schijnt er voor Ludo plots geen plaats meer te zijn bij
Landbouwkrediet. Na lang onderhandelen met manager Buelens, kan Ludo toch
nog een overeenkomst tekenen.

2005 begint voor hem goed, want in de finale
van de Omloop Het Volk trekt hij in de aanval. Maar Nick Nuyens gaat in de
achtervolging en gaat erop en erover op de kasseistraat van de
Vogelzangstraat in Berlare. Nuyens zal ook deze opeingsklassieker winnen.
Het voorjaar van Dierckxsens verloopt niet zoals het moet en in
Parijs-Roubiax belandt de Ludo in het decor en raakt in een prikkeldraad
verstrikt. Het duurt weken voor hij weer op dreef raakt. Het is wachten tot
de Ronde van Luxemburg, waar hij zijn ritje pakt. Hij eindigt zijn seizoen in
de regionale wedstrijden en in één ervan, die van Ruddervoorde moet hij zijn
meerdere erkennen in Michale Blanchy. In oktober stopt Ludo defintief met
koersen en kan hij zich tenvolle met de opvoeding van zijn tweeling gaan
bezig houden.

Lieven Van Poucke
Bron : Velo-jaarboeken en Wlelerencyclopedie De Eecloonaer.